Geçmişten bir değil çok iz taşıyor.
Kapının tepesine oturup sağa sola bakmak kadar zevklisi yoktu.
Sobanın çıtırtısı hala kulaklarımda boruda kuruyan çamaşırlar ayrı bir görüntüydü hafızamda.
Çekyatın açılmakta zorlanan kapakları hep bir giz taşırdı içinde.
Televizyon aynı odada, ders çalışma işi aynı odada.
Sobaymış aileleri bir araya toparlayan...
Yine dönülse mi acaba her türlü zorluğuna ve yoruculuğuna rağmen o günlere...
Herkesin kendine ait odasının bile olmadığı ama herkesin bir arada mutlu yaşadığı günlere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder