Kim bilir yalnızlığı kadınlar kadar
Karlı dağların en yüksek tepeleri mi
Terk edilmiş şehirlerin caddeleri mi
Gökyüzünün yıldızsız geceleri mi
Kadınlar bir ömür boyunca yalnız
Tâ dünya kurulduğundan beri
Yalnızlık ışığını yakar her gece
Sonsuz karanlığımızda elleri
Nasıl yağmur yağarsa yalnızlığına şehrin
Öyle mahzun ve yalnız kadınlar tanıdım
Denizler ortasında geniş ve derin
Bir dünya gördüm kadınların gözlerinde kapkara
Yalnızlık ne imiş anladım
Acıdım kadınlara...
Ümit Yaşar Oğuzcan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder