Dolup taştı bendim dün gece benim,
Sevda ırmağında aktım, çağladım,
Vurdukça yayını gönül telime,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım.
Çözüldüm gittim de boş sandal gibi,
Kırılıp atıldım, kuru dal gibi,
Deryalarda kalmış öksüz sal gibi,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım
Günlerdir beklendin bak, yine yoksun,
Ay vurdukça suya göründü aksin,
Bâde meclisinde geçtikçe bahsin,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım.
Leylâkta, sümbülde senin kokun var,
Bir gülümsemenle gelir ilkbahar,
Şarkını söyledim sabaha kadar,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım.
Böyle gecelerde ağlar, sızlarım,
Aşkımı kendimden bile gizlerim,
Aklıma geldi de bahar, yazlarım,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım.
Hicrânı yaşadı gönlüm an be an,
Yıldızlar altında durmuştu zaman,
Sabâ makamıyla ağarırken tan,
Bir keman ağladı, bir ben ağladım.
Muzaffer Köndel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder