Farid Farjad - Robabeh Jan (Tekrarlı Versiyon)

Zerrin Özer - Şimdi Hayallerdesin (Official Video)

Günaydınlar...

 

Sabahın güzelliği...

Dün gece elektrikler gidince zorunlu olarak uyudum hiç değilse üşümem, 

hiç değilse telefonumun şarjı bitmez diyerek.

Sabah gözlerimi açtığımda elektriklerin geldiğini ve masaüstü bilgisayarımın da

kendiliğinden açıldığını görünce oturdum tekrar.

Yazacaklarım ne kadar çok birikmiş...

Ama bende kalsın biraz daha.

Kelimeleri tutamayacak, artık zaptedemeyecek kadar çok sıkılırsam o zaman yazarım.

Yoksa kilitledim attım derinlere.

***

Hepimize mutlu bir gün dilerim.

***

Ahuzar...

"Nefesim Nefesine..."

Diyor dinleyelim.

Güzelliklerle Dolu...

 

Mutlu bir hafta bizlerle olsun.

Sağlıklı olalım hayatta başka her şey olur da sağlık yoksa çok zor olur her şey.

Misal ben; yüreğim kaç haftadır ağzımda atıyor 

ilaç alıyorum biraz azalıyor gibi oluyor ama yeniden başlıyor.

Neden bu böyle bilmiyorum ama geçecek umudundayım.

Tedavi sürecini tamamlamam gerekiyor.

Bekliyorum.

Geçecek.

Herkese sağlıklı günler dilerim.

İyi geceler efenim...

 

L'italiano (Toto Cutugno) - The Gypsy Queens

Gulden Karabocek-Kirilsin Ellerim

İyi geceler...

Uykular Geldi...

İyi geceler efenim...

 

Güzel Günler...

 Dileklerimle herkese iyi bir hafta sonu olsun...

Enrico Macias - Zingarella (live TV5)

Yürümeyi Yeni...

Öğrenen bir bebek gibiyim şu an. Bulunduğum yerleri yeni yeni öğreniyorum.

İstanbul'a geleli 1 ayı 3 gün geçti bulunduğumuz muhitin sayesinde Beyoğlu, Galata Kulesi, Karaköy o kadar yakın ki yürüyerek gidip gelmek harika.

Yıllar önce kuzucuumla gezmiştik gün gün...

Ama içinde yaşamak, gezeceğin yeri bir güne sığdırmaya çalışmamak, kendini sanki gerçekten doğma büyüme İstanbul'lu gibi hissetmek farklı bir duyguymuş. 

Çok özel bir bölgedeyiz.

Tarihin, çeşitliliğin, denizin ve martıların yakınında olmak değişik bir duyguymuş.

Evimiz minik, iri kıyım eşyalarımız ucu ucuna sığdı tam bize göre, sıcak ve yeni (kiradayız ama olsun) azıcık yürüyünce sokak aralarında dolaşan tavukları horozları da görmek güzel, denizin kenarındaki balık ekmekçilerden balık ekmek almak da, gidip çarşı meydanında her türlü eksiğimizi gidermek de, tarihi evler arasında babaannemin memleketteki evinin benzerlerini görmek de rüyada gibi hissettiriyor insana kendini.

Ablamların, arkadaşlarımın özlemleri bir yana iyi ki gelmişiz diyorum.

Senin sesin çıkmasa da ben cevabımı vereyim...

"-Hoşbulduk! İstanbul"

Teşekkürler Kuzucuuummm...

Merhabalar...

Yaaa bugün bi sinirliliğim üzerimde.

Yazacaklarım tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış konusuna girebilir kabul ediyorum.

YouTube'dan, İnstagram'dan, Twitter'dan, Facebook'tan takip ediyorum bir çok kimseyi.

Bazıları geri takip ediyor, bizzat ya beğeniyor ya da özellikle yazıyor, bazıları da burunları kaf dağında mübarekler ne okuduklarını belli ediyorlar, ne beğeniyorlar ne de geri takip ediyorlar...

İnsan nezaketen olsun bir cevap yazar ya da beğenir ya da beğenmez her hangi bir işaret bırakır.

Seni kaale almıyorum var mısın, yok musun haberim de, umurum da olmaz davranışıdır bu.

İster kırılmışsın densin, ister çok alıngansın densin.

Bunca zamandır beğeniyoruz, kalp gönderiyoruz bir kere olsun anmaz mı insan ya?...

Binlerce takipçisi olmasına rağmen bir gülümseme atan, cevap verenlere değil tavrım.

Karşısındakini takipçisini artıracak sayı olarak görenlere...

 

Memleket mi, Yıldızlar mı?...

 

Gençliğim mi daha uzak?...

Oldum olası severim bu şarkıyı sözleri anlamı çok güzel.

***

Bugün bulduğum fotoğrafta bisikletin gölgesi üzerinden bir kaç söz yazmak istedim.

Gölgelerin etkisi işte her şeyi devleştirir.

Hayat da, yaşanılanlar da öyle değil mi?

 Yılbaşından 8 gün önce ilk taşınma mevzuu ortaya çıktığında bir evi bulsaydık, 

bir toplansaydık, bir taşınsaydık derken her şey bitti gitti 

bu sözlerin yerini bir, sığsaydık, kolileri açıp yerleşseydik dilekleri almıştı.

Oysa gölgenin verdiği yapay büyümeymiş, o büyümenin verdiği korkuymuş yaşanılan.

Çok şükür yerleştik, sağlık problemim de yoluna giriyor yavaş yavaş demek ki

insanlar sürekli o yüksek adrenalin ve yorgunlukla kalmıyormuş

bitiyormuş...

Halime binlerce şükürler olsun...

Bir de şu pandemi laneti biterse daha da çok şükürler olsun diyeceğim.

Sevgi ve selamlarımla...

:)

Karlı kayın ormanında...

Zülfü Livaneli sesinden dinleyelim...

İyi Geceler...

Sevgi, umut ve mutluluk dolu iyi geceler olsun hepimize.

Kuzucuumun arkadaşları var ben de gençleştim onlarla bir.

Enerjik, mutlu çocuklar hepiniz çok şekersiniz...

İyi geceler efenim...

Merhaba İstanbul...

Yaklaşık 15 gündür İstanbul'dayız.

Merhaba blogum, merhaba İstanbul...

Uzun zamandır yazamamıştım az önce bilgisayarımı açıp biraz bloguma yazayım dedim.

Ne zamandır ev arama, eşyalardan arınma,

 toparlanma, taşınma telaşıyla uğraşırken sanki her şey bitmiş gibi

 benim bir de sağlık problemim

depreşip her şeyin üzerine tüy dikti.

Evi daha önce görmemiştim.

Yeri güzel, yeni bir yapı oh ne güzel dedim ama 

ilk gördüğümde yaşadığım şoku anlatamam.

Salon çok minik gözüktü gözüme tabii kocaman 6+1 evden gelip, kocaman eşyalarla yaşarken

anlamıyor insan da bu ev o kadar minik geldi ki bana.

Sadece eşyalarımın büyük olduğunu idrak etmem biraz uzun sürdü.

Aslında yerleşince aşırı derecede sevimli, sıcacık ve harika bir ev olacak.

Az kaldı. Tv miz, ünitemiz, storlarımız yerleşince, tablolarımız takılıp

halılarımız da denk şekilde yayılınca şipşirin bir ev olacak.

İlk anda kocaman mobilyalarım nasıl sığacak, ben nasıl yerleşeceğim derken

kalp çarpıntısıyla hastanelik oldum, biraz heyecan, yorgunluk ve stres de eklenince 3 gün hastanede yattım çıktım.

Şimdi iyiyim kontrole gidicem sonuçlar bakalım nasıl çıkacak?

Bu son 2,5 ayda ben pek çok şeyden vazgeçmeyi öğrendim.

Onlarsız nasıl olur dediğim, hatıralarımı bırakamam dediğim, eşyalarımdan pek ala vazgeçebiliyormuşum.

Mini yaşama geçme isteği belirdi yaşantımda gerekli olan ne varsa bir şekilde tamamlanıyor nasılsa.

Daha tam olarak minimalist bir yaşama hazır olmasam da kendimi alıştırmaya çalışıyorum biraz daha azalıp, küçülmeye.

Neticede öldüğümüzde de gireceğimiz alan çok minik değil mi?

Onun için çok da şeyetmemek lazım.

Bu arada:

Ablam canımdan, yeğenim teyzesinin bir tanesinden ve baba gibi gördüğüm eniştemden ayrılmak zor oldu ama naapalım çocuklarımız nerede biz oradayız.

Can arkadaşlarımı da eklemeliyim yazılarıma pandemi nedeniyle 1 yıldır görüşemediğimiz canım arkadaşlarımla bir kere bile sarılamadan vedalaşmak zor oldu ama görüntülü görüşücez artık üstelik bir arkadaşım da bir kaç aya yurt dışına gidecek...

Sağlık olsun gerisi hallolur diyelim.

Yeni bir hayat bizi bekliyor haydi bakalım... 

Selam sana İSTANBUL...