Yalnızlık...

Buğulu penceremde bir ben bir de yalnızlık 

Hava soğuk,yağmurlu ve karanlık 

Sakin sessiz ve bomboş ortalık 

Buğulu penceremde bir ben bir de yalnızlık 

Sokak lambaları birer birer yanarken 

İnsanlar yavaşça sokakları terk ederken 

Bu akşam hüzün yine benimleyken 

Buğulu penceremde bir yalnızlık bir de ben

Dolunay çıkınca ortaya kalmadı karanlık 

Deniz olabildiğince durgun ve bulanık 

Hikayeme henüz bulamazken bir başlık 

Buğulu penceremde bir ben bir de yalnızlık 

Herkesin hikayesi gibi zannederken 

Farklı yaşadığımı henüz bilmezken 

Yalnızlığımın farkında değilken 

Buğulu penceremde bir yalnızlık bir de ben 

Kafam düğümlü ipler gibi karmakarışık 

Neden acaba bu anlaşılmazlık 

Buğulu penceremde ben yokum artık 

Hikayemin adı yalnızlık…

Abdurrahim Karakoç...