Nefesini hissediyorum yarim nefesini...
Bu erguvan kokulu esen serinlik, bu ruhu okşayan, her zerresi ayrı bir lezzet olan bu hava...
Nefesini hissediyorum yarim, nefesini...
Ne ayıklık, ne bir sarhoşluk, başka bir boyut, bir başka evren, tanımla tanımlanmaz, anlamla anlatılmaz, şiirden ayrı düşer, yazıdan uzaktır, biçim içeriğe şekil vermez, veremez...
Esmerdir, mavidir, koyu lacivert mavi, gece şehre karışır, şehir dalgalara, dalgalar kömür karası upuzun saçlara...
Bir şehir bir kadın olur, bir kadın bir şehir, tek bir aşkta bütünleşir tüm parçalar birbirinden ayırtsız...
Nefesleri birbirine karışır...
Ruhları birbirlerine bulanır...
Hiçbir güç engelleyemez, engellemez, esen her tatlı serinlikte gelip, nasıl da ruhuma bulaşır...
Hem soluğumdur, hem zehrim, ne iflah eder, ne adam gibi yaşatır...
Keyfi tarifsiz, acısı berbattır, baharın o her lezzetli kokusunda gelip yakama yapışır...........
Nefesini hissediyorum yarim, nefesini...
Ahmet Murat Karaduman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder