Çok güzel söylemiş bu şarkıyı...
"Ay nerde doğsa oradaydık
Dallarda zerdali çiçekleri
Savrulur gider rüzgâr esince
Bütün bir bahar böyle geçti
Sustukça konuştuk sanki
Anlardım aklından geçenleri
Sevdaymış meğer bu içimizde
Fincana kahve koydum gel, ah
Yıllardır uyuyan deli
Sessizlik sensin geceleri
Bugün şeytana uydum gel
Dayandım gecenin karasına
Ay doğdu dağın üstünden, aman aman
Dallarda beyaz çiçekler
Ne ben sevdiğime inandım
Artık kimse kıramaz beni
O kül gibi deniz o sessiz kız
Ne sen söyledin derdini
Kayıp bir sandala binip gitti
Unut geçen eski günleri
Bunca yıl sonra nasılsın?..."
Fincanda uzun zamandır o mis kokulu kahveyi içemeyen ben
şarkısını dinledim bu sabah sanırım artık o da dokunmaz ...
Çok güzel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder