Eminim hepimiz küçükken karpuzu böyle yemişizdir.
Çok zevklidir özellikle kabuğunda bir parça bile kırmızılık kalmayıncaya kadar dişleyip sıyırmak.
Bugün karpuz keserken babacığımın söyledikleri geldi aklıma.
Bulunduğumuz ilçede hatrı sayılır bir ağırlığı olduğu içindi belki de aman ne bileyim işte kendine göre bir sebebi vardı mutlaka...
Küçükken başımdan şöyle bir anım geçmişti.
Annemin rahatsızlığı dolayısıyla gittiğimiz kaplıcada
uzun süre kalmamız, belki de yazı tümüyle orada geçirmemiz gerekecekti.
Tabii bugünkü gibi değil o zamanlar kaplıcada kiraladığınız evin bütün eşyalarını kendiniz götürürsünüz yerleştirirsiniz. Perdesinden mutfak eşyasına kadar. :)))
Ne kadar yorucu ve zahmetli olsa da o zamanların da bi ayrı güzelliği vardı tabii.
Annem biraz titiz olduğu için evin boyasına kadar kendi yapar siler temizler ve yerleştirirdi eşyamızı.
Hem sadece biz değil bütün komşularımızla birlikte giderdik.
Mahallemizi kaplıca ortamına taşırdık bir nevi.
Bi akşam babam dedi ki:
-Kızım burada kapının önündeki çöplerden karpuz kabuklarını falan toplayıp koyun kuzulara veriyorlar.
-Eeee versinler baba noolacak ki?
-Hayır karpuzları dişleyerek yemeyin bıçakla sıyırın...
- Hıııı? :))))))))))
Niye ki?
-Benim de kendime göre bir ağırlığım var kızım.
Şuna bakın karpuzları kabuklarına kadar sıyırıyorlar mı dedirteceksiniz?
:)))))))))))))))))))))
Ahahahahahaaaaaaaaaa...
O zamanların söz dinleyen uslu bir evladı olarak
-Peki. Demiştim.
Ama çocukluk işte, gözüm de o kabuklarla birlikte giden sıyırılmayan karpuzlarda kalmıştı...
Hala daha aklıma geldikçe gülerim.
-Karpuzların kabuklarını dişlerinizle sıyırmayın.
Hayır işin kötüsü babam bana, elim kesilir korkusuyla bıçak bile vermezdi...
Bir kere bile düzgün karpuz kesemem ben. Çünkü öğrenemedim. :)))
Hala daha bozuk bozuk olur dilimlerim.
Bununla birlikte bıçak yasak olduğu için düzgün ekmek de kesemem ben.
Offff...
Ben babamı özledim yaaa...
:))))))))))))))))))))))))))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder