Bazen yorulur insan…
Ve en çok da kendinden! O vakit sığınacak bir liman, gözlerini yormayacak bir ışık, öldürmeyecek bir kaza, çok yakın bir uzaklık arar…
Velhasıl; limanım, ışığım, kazam, ırağım, yakınım… Yorgunum sevgilim, çok yordum kendimi…
Gel, gülüşünün sırtına yaslanayım… Kalamıyorum ayakta.
Ve en çok da kendinden! O vakit sığınacak bir liman, gözlerini yormayacak bir ışık, öldürmeyecek bir kaza, çok yakın bir uzaklık arar…
Velhasıl; limanım, ışığım, kazam, ırağım, yakınım… Yorgunum sevgilim, çok yordum kendimi…
Gel, gülüşünün sırtına yaslanayım… Kalamıyorum ayakta.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder