Bir umut, bir nefesti belki beklediği kendini hayata
bağlayacak bir ipin ucuydu istediği. Elini uzatsa tutacaktı. O kadar yakındı ki
her an yakalayabilirdi.
Cesaretini toplayıp elini uzattı. Olmadı o yaklaştıkça bir
adım daha uzaklaştı hayat. Sahi neydi hayat? Nefes almak mıydı sadece? Yoksa
karnını doyurup akşama kadar avare dolaşmak mıydı?
İkisinin de hayat tarifinde yeri olmadığını biliyordu.
Dibi olmayan bir kuyuya düşüp sürekli derine hep derine mi gitmekti?
Yok muydu bir çaresi? Yok muydu bir sonu? Fizik kurallarına
o kadar kaptırmıştı ki kendini dibe vursa, dibi bulsa o hızla yukarı
zıplayacaktı.
Olmadı olamadı bir
türlü.
Uğraşsa da, didinse de olamadı.
Oysa gereken herşeyi yaptığına inanıyordu.
Eksik olan neydi?
Güven mi?
İstek mi?
Beceri mi?
Eksik olan bir şey vardı.
O da bulamadı.
Bunalımın dibine doğru inerken çabaladıkça battığının
farkındaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder