Bekir Coşkun...

Kadınlar bir gün çekip gittiklerinde,
Peşlerinde öksüz kalan çok olur,
Mutfaktaki dolap, perdeler,
Kavanozun içindeki eski düğmeler,
Özenle saklanmış, küçülmüş giysiler, 
Dolap diplerindeki kurdeleler,
Çekmecenin dibinde artık kimsesizdir eski tarak,
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar,
Yetim kalmıştır tabaklar,
Bir kadın gittiğinde,
Hep suyu unutulur saksıların,
Sık sık boynunu büker sarıkız,
Teki kalmış o eski bardağın anlamını bilen olmaz,
Değerini kimse anlayamaz krom hac tasının,
Balkon artık sessizdir,
Koridor kimsesiz,
Bir kadın gittiğinde,
Ne çok kişi gider aslında,
Bir ağır işçi,
Bir temizlikçi,
Bir bakıcı,
Bir bahçıvan,
Bir muhasebeci,
Bir anne gider,
Bir dost,
Bir arkadaş,
Bir sevgili,
Ne çok kişi yok olur aslında,
Hep böyle olur;
Bir kadın gittiğinde; övgüler, uyarılar,
Yakınmalar, dualar yetim kalır,
Kapı eşiğindeki "dikkat et..." duyulmaz,
Annesi gitmiştir"geç kalma"nın,
Kadınlar, arkalarında,
Büyük boşluklar bırakarak giderler,
Bir kadın gittiğinde,
Pek çok kişi gitmiştir aslında,
Ve bir kadın gittiğinde
Pek çok "yetim" bırakmıştır arkasında.

Bekir Coşkun