Penceresinin ardından kış ortasının soğuk yağmuruna bakarken düşündü;
“Dünya’nın bütün yağmurları aynı” diye…
“Hepsinde bir hüzün ve hemen ardından açacak.
güneşin ve çıkacak gök kuşağının umudu eşit…”
Şehir, Ülke, Kıta, Kara veya Deniz farketmiyor bu benzerlikte…
Birazdan o da yağmurun altında yol alacak,
bir yerden bir yere gitmeden önce,
hemen o an ve fakat Dünya’nın başka bir coğrafyasındaki aynı yağmuru düşündü,
ve gülümsedi…
“Islanma zamanı” dedi ve ilk adımını attı yağmurun üstüne,
Bulutların üstündeki pırıl güneşe gülümseyerek…
Tolga Gülen' in bir yazısı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder