İnsan demişiz
durgun sudaki görüntümüze !…
Bizce
Üstün sayılmaya yetmiş bu nitelik
tüm yaratıklardan.
Nergis misali günden geceye artan
bir tutkuyla kendimizi sevmişiz …
Düşünmez olmuşuz sonunda
Göllere görüntüsü düşen başka insanların da
var olduğunu bizcileyin…
Bir nalıncı keseri geçirip elimize
Yontmuşuz….
yontabildiğimiz kadar çıkarlarımızdan
hep bize hep bize….
Tuz beyazı köpürmüş Akdeniz
yüz yıllar boyu…
Ateşler yakmış Fenikeliler billur kumsallarında
Önce camı bulmuş bir bilge kişi
Ardından gelmiş ayna.
Daha sık görünür olmuş
canlılara göz bebekleri…
İşte O günden beri
Sığınıp en güçiü yalana
Göz yumup kandırmışız kendimizi
kendimize insan deyişten yana !…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder