Yılmaz ÖZDİL' den Bir Nazmiye Hanım Yazısı...

İçine dokunuyor insanın okudukça...




12 Mart' ta Evlen...

Darbelerle yaşa.
“27 Mayıs”ta vefat et.

*

Demokrasi “tarihi” denilen...
Daha nasıl olsun.

*

Maalesef çocuğun olmasın...
Baba’nın eşi ol.
İnadına sanki.
Bu sıfatı taşımak zorunda ol.

*

Sevdiği renk, eşinin sevdiği.
Sevdiği müzik, eşinin dinlediği.
Sevdiği yer, eşinin gittiği.
Hamzakoy dahil...
İyi günde kötü günde’nin yemini.

*

Ve, deniyor ki...
Hayatını kaybetti.

*

Yaşadı mı hayatını?
Mecburcu ömürde...
Var mıydı böyle bir tercih şansı?

*

Onca yalaka.
Bir sürü tantana arasında.
Mutfağında, tek başına.
Sessiz, sakin, mütevazı bir kadın.

*

Unutmak en iyisiydi sanırım...
Sildi hafızasını, hatırlamadı.
Düşündükçe...
Yüreğine diken batıyor insanın.
Gül reçeli’ydi o Ankara’nın.

:.)