Kaç kere ölür insan.
Yanılgılar, pişmanlıklar da öldürmez mi insanı
Ya kırgınlıklar?
Kalbinin hoyratça atılması bir yol kenarına.
Ölüm sayılmaz mı?
Ya hayal kırıklıkları
Umduğunu bulamamak hayattan
Öldürmez mi yavaş yavaş insanı
Peki ayrılıklar ?
İçimize basa basa gidenlerimiz?
Kalbimizde sahipsiz kaç ayak izi..
Vedalar, zamansız vedalar
Kim bilir kaç kez kefensiz çıktık kapılardan
Kaç selayı duymazdan geldik.
Yorulduk, incitildik.
Ölü toprağı serilmiş günler yaşadık üzerimize.
Kaç yorgan altına kıvrılıp uyuduk ölü gibi.
Kaç kez yok olmak istedik Allah bilir.
Kaç kez nefessiz kaldık bir gece yarısı,
Kaç kez ruhumuzu teslim ettik bir göçebe sevdaya.
Şarkılara saf tuttuk,
Şiirlere gömdük bütün ölüşlerimizi
Velhasıl,
İçimiz bir mahşer alanı
İçimiz kimsesizler mezarlığı
Adresi, tabelası yok
Demem o ki
Çok öldük çok ...
İnan Durak Taş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder