Evet bir yalnızlık mevsimi daha geldi...
Gönlümün hep haketmeyenlerin yeşerdiği ormanına..
Kimin adı yalnızlık, kimin sevdası yalandı...
Hesap kitap yapmaktan, düşünüp taşınmaktan bıkmış bir şekilde yağan yalnızlık yağmurunda sırılsıklam oldum yine...
Yine biri gitti, yine kabuğum ve ben kaldık...
Yine renkler soldu kalbimin ormanında.
Siyah beyaz bütün çiçekler...
Siyah beyaz bütün hayallerim bütün düşlerim.. .
Birine daha doya doya sevgilim diyememenin burukluğu içimde tek sevgilime döndüm yine. Yalnızlık benim en eski sevgilimdi zaten...
Bu kez beni kırgın karşılayan yalnızlığımla Yalnızlar Ormanın' da bir şarkı mırıldanır olduk aniden...
Neden başkalarının ağzından çıkan kelimelere göre hayatımızı yönlendiriyoruz dedi bana...
Bende seni oluşturan da bu değil mi zaten dedim.
Sustu, küstü, derinliklerime pustu, bana yine yalnızlık kustu...
Sustum, küstüm, küstüm, küstüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder