Çiçeklerin biribiriyle konuştuğunu hiç duydun mu sen
gece sessiz.
Yapraklar şahit olur fısıltılarına çiçeklerin,
gülden habersiz.
Eğilerek gül goncası yavaşça öptü yarini,
şimdi o da öksüz.
Veda ettiğini diyemedi sustu,
daha güneş doğmadan çaresiz.
Çiçeklerin ağladığını gördün mü,
ayrılırken dalından bedensiz?
Yapraklar her seher ağlar bu yalnızlığa,
gözlerden akan damlalar sessiz.
Ayrılık zor gelecek,canlar da elbet bedeni terk edecek, şüphesiz.
Toprak; hem goncaya, hem de gözyaşlarına sahip çıktı benden habersiz.
Muzaffer Köndel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder