Bekliyorum, bakıyorum pencereden, balkondan, terastan...
Hayat durdu gibi.
Sokağa çıkma yasağı var.
Annemin eksikliğinde canım yana yana şu lanet günler geçip gitsin diye bekliyorum.
Ağlayamıyorum. Ne yazık ki boğazım düğüm, düğüm ağlayamıyorum.
İçime içime boğuluyorum.
Ölüm acısını, kayıp acısını bu şekilde yaşamak varmış kaderde.
Bahar geliyor; çiçekler açtı, ağaçlar dallarını yeşertti, leylekler geldi.
.......
Annem gitti...
:.(
:.(
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder