Yüreğimiz kabardığında her birimiz kahramanız.
Her şeyi yakıp yıkıp uzaklaşmak, onurundan taviz vermemek, aşkının peşinden tüm düzeni alt üst edip gitmek, işi gücü bırakmak...
Sonra korkular kontrolü alıyor.
Kaybetmek, hayal kırıklığı yaşamak, geride kalanları düşünmek, gelecekte pişman olmak ve dahası...
Bir anda olduğun yerde kalıyorsun.
Kaldığın yerde de acabalar hiç bitmiyor, kendini bir mengeneye sıkıştırıyorsun.
İki ucu boklu değnek.
Yıllar da böyle geçip gidiyor, aynalar isyanını dinliyor, şarkılar, günlük avuntular sıkışmışlığına eşlik ediyor.
............
Yok kalmayanlar kalmıyor merak etme...
Gidenler, gitmeyi kafaya koyanlar çoktaaaaan mutlu oluyor.
Bu dediklerin geride kalana kalıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder